De wachtlijsten in de sociale huisvesting zijn nog nooit zo lang geweest, zo blijkt uit nieuwe cijfers. Ook in Limburg bereikte de wachtlijst eind vorig jaar een recordlengte. In onze provincie staan volgens de laatste cijfers 19.825 mensen op de lijst, een stijging van ruim 9 procent. In slechts twee gemeenten (Ham en Lummen) werd de wachtlijst korter. Dat maakt dat Limburgers nu gemiddeld 1.583 dagen of bijna 4,5 jaar moeten wachten op de toewijzing van een sociale woning. “Behoeftige Vlamingen moeten jarenlang wachten op onze sociale woningen en zijn het slachtoffer van de massale import van armoede uit het buitenland”. “Minister van Wonen Matthias Diependaele (N-VA) moet met echte oplossingen voor de woonmarkt komen, waarbij meer onze eigen mensen die nood hebben aan een betaalbare woning prioriteit krijgen.”

In 2020 stonden in Vlaanderen 169.000 mensen op de wachtlijst voor een sociale woning – een stijging van 10 procent tegenover 2019. Momenteel wonen tevens 159.217 mensen in een sociale woning in Vlaanderen, er staan inmiddels dus zelfs meer mensen op wachtlijst dan er effectief gehuisvest zijn in sociale woning. Gemiddeld staan kandidaat-huurders maar liefst 3,5 tot 4 jaar op een wachtlijst. De kandidaten zijn vooral alleenstaanden met één inkomen voor wie de stijgende prijzen op de private huurmarkt steeds vaker onbetaalbaar zijn. De regering moet dus dringend de handen écht uit de mouwen steken, klinkt het bij het Vlaams Belang.

“Constante instroom van nieuwkomers zet druk op onze sociale woningen en de wachtlijsten”

Het Vlaams Belang wijst met de vinger naar de massamigratie als een van de oorzaken van de tekorten. “Dat is dweilen met de kraan open”. “Cijfers inzake instroom vreemdelingen in sociale huisvesting worden sinds 2016 zelfs niet meer bijgehouden. Toen maakten vreemdelingen – personen zonder onze nationaliteit – ongeveer 30% deel uit van de kandidaat-huurders. Maar liefst 21,2% van de kandidaat-huurders was zelfs afkomstig van buiten de EU.”

De partij schrijft evenwel niet alle maatregelen van Diependaele af. Zo eist de minister dat de kandidaat-huurders ‘op een behoorlijk niveau Nederlands spreken’. “Maar in de praktijk blijkt dat dit allerminst wordt toegepast en dat mensen die het vertikken Nederlands te leren, massaal ongemoeid worden gelaten”. Ook de eigendomscontrole in het buitenland is een goede zaak. “Dit onderzoek kost echter veel geld en op die manier wordt maar het topje van de fraude-ijsberg aangepakt.”

Het recht op wonen geldt dus helaas niet meer voor onze eigen mensen en zij belanden op jarenlange wachtlijsten. Er is dus maar één oplossing voor het Vlaams Belang en dat is een immigratiestop en voorrang voor mensen met lokale binding met de stad. Voor de partij is het immers onaanvaardbaar dat mensen met een laag inkomen de gemeente waar ze zijn opgegroeid moeten ontvluchten vanwege de daar onbetaalbare huurprijzen. Immigranten uit landen die niet meewerken met onze fraude-opsporing moeten bovendien ronduit geweerd worden van de toegang tot onze sociale woningen. “Zo wordt de constante instroom van vreemdelingen in sociale woningen die nog geen euro hebben bijgedragen aan onze sociale zekerheid vermeden”. “Meer dan ooit moeten onze eigen behoeftigen prioriteit krijgen.”